İsmet Paşanın Lozan Antlaşmasını imzaladıktan sonra ?90 sene kazandık? dediği iddia edilir. 24 Temmuz 1923 yılında imzalandığına göre 90. yılın içindeyiz. Savaşsız bir 90 yıl ne demek? Özellikle de o yıllarda cepheden cepheye koşan Türk Milleti için!
Yok, hemen korkmayın! ?Lozan zafer mi hezimet mi?? türü bugünün şartlarından dünü tahlil etmeye çalışmayacağız.
Türkiye Cumhuriyetinin tapusu gibi görülen Lozan antlaşmasından günümüze bakmaya ne dersiniz?
Geçmiş yılları iyi blelim ki geleceğimizi de ona göre planlayalım. Bir İmparatorluğun ardından Milli bir Devlet kurulması herhalde bir Türk mucizesidir. Hele o devletin rejiminin de akla ve bilime dayalı bir Cumhuriyet olması ayrı bir mucizedir diyebiliriz.
Akıl ve bilim Devlet yönetiminin temel dayanaklarıdır. Elbette diğer kavramları da unutmuş değiliz. Mesela Adalet! Her tarafta görürüz ya, ?Adalet Devletin temelidir.?
Milli eğitimi de göz ardı etmeyelim. Din, demokrasi, milli kültür, çağdaş medeniyet, insan hakları, kalkınma, milli ekonomi, milli savunma gibi konularındaki gelişmeleri de gözden geçirmek gerekir.
Öncelikle nereden nereye geldiğimize bakmak daha mantıklı olur. Nereden derken de o dönemi iyi bilmemiz lazımdır. Şimdi düşünelim toplu iğneyi dahi yurt dışından ithal eden 1920?ler Türkiye?sinden nereye gelmişiz?
Okuryazarlık oranında erkeklerde %5, kadınlar da?lerden bugün yüzde kaçlara gelmişiz? Tarımda ve sanayide gelinen nokta nedir? Ya ticarette, ulaşımda?
Okullaşma oranı, Üniversiteler? Her alana değinecek olursak soru işaretli cümlelerle yazımızı doldurmak zorunda kalırız.
Esas sormamız gereken soru Lozan Antlaşmasını imzalayanların düşündüğü gibi sulh içindeki Türkiye birliğini güçlendirmiş midir? Elbette, diyebiliriz. Diyebiliriz de 9.Cumhurbaşkanımız ?Bugün Türkiye?nin en büyük meselesi birliğini koruma meselesidir.? Demektedir.
Gerçekten sizler ne düşünüyorsunuz? Türkiye Cumhuriyeti şimdi demir leblebi durumuna gelmiş midir? Yani komşu devletlerden başlamak üzere Türkiye üzerine hesap yapmayı göze alanlar olabilir mi?
Çok ağır konulara girdik! En iyisi o konuları aklımızda tutarak Türk Gençliğini düşünelim. Başka bir deyişle Türk Milletinin geleceğini düşünelim.
Kısaca 2023 Türkiye?sini düşünelim. Bugünkü gençliğin yönetiminde kuruluşunun 100. yılını kutlayacak olan Türkiye Cumhuriyetini hayal edebiliyor musunuz?
Her şey bugünkü gençliğin yetiştirilmesine bağlıdır. Milli kültürümüzle yoğrulmuş anti- emperyalist, Milliyetçi bir gençlik yetiştirmek demek gelecekten umutlu olmak demektir. Ancak ?Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller? ülkemizi ?muasır medeniyetin? üstüne çıkarabilirler.
İyi de bu nasıl olacaktır? Laf etmek kolaydır. Önemli olan çözüm üretmektir! Öncelikle problem tespit edilip, üzerinde düşünülmelidir. İşte o zaman çözüm bulmak kolaylaşır.
Lafı uzattım. Çözüm?
Öncelikle Milli Düşünceye sahip kişilerin oluşturacağı Milli/Ulusal Sivil Toplum Kuruluşları Türk Gençliğine sahip çıkmalıdır.
Üniversitelerimizin yetiştirdiği Türk bilim ve fikir adamlarımız vasıtasıyla Türk Kültürünün fikri temelleri yeniden filizlendirilmelidir.
Biat eden değil, hür ve eleştirel düşünceye sahip, anti-emperyalist Milliyetçi/Ulusalcı bir gençlik yetiştirilmelidir.
Nasıl mı? Güldürmeyin insanı! Başkaları nasıl yetiştirdiyse aynı metotla tabi ki!
Yani Eğitimle! Yani Milli evler, yurtlar, gazeteler, dergiler, televizyon kanalları, ticari, sınaî kuruluşlar, paneller, konferanslar, sivil toplum kuruluşları, okullar, üniversiteler vasıtasıyla olabilir. Olamaz mı?
