STK?lar yani Sivil Toplum Kuruluşları, başka bir deyişle, DKÖ?ler yani Demokratik Kitle Örgütleri demokrasilerin vazgeçilmezleridir. Ne büyük laf ettik, değil mi? Zannedersiniz STK?ların anlam ve önemini bilmeyenler var!
Tıpkı Muhalefet Partileri gibi STK?ların da fonksiyonlarını yerine getirmeleri bir ülkenin geleceğinin parlak olacağının işaretidir.
Malum Sayın Demirel?in dediği gibi İktidar her rejimde vardır. Önemli olan Muhalefetin olmasıdır. Hatta güçlü bir muhalefet İktidarın da çalışma temposunu artırır.
Bu köşenin okuyucuları muhalefete yönelik yapıcı eleştirilerimize alışkındırlar. Yoksa amacımız elbette muhalefete muhalefet etmek değildir.
Aynı mantıkla geçmiş yazılarımızda bazı STK?ları da eleştirmiştik. Yine yapıcı eleştiri yapmaya çalışmıştık. Mesela Kadın Dernekleri hakkında yazılar yazmıştık.
Ulusalcı, Milliyetçi, Cumhuriyetçi en nihayet Atatürkçü olarak bilinen kesimleri ve onların dernek ve vakıflarını eleştirmiştik. Hatta onlara çağrıda bulunmuştuk!
Sadece onlara mı Milli olan herkese Ülkücülerden, Yeniden Milli Mücadelecilere, Milliyetçi Merkez Sağ Partiye kadar eleştirel düşüncemizi yansıtmaya çalıştık. Sonuç?
Sonuç yenilgi. Hemen karamsarlığa düşmeyin. Bu tespit Alman edebiyatçısı Goethe?ye (1749 ?1832) aittir. Yenilgi tespiti ve çaresi daha önce de bir yazımda alıntıladığım hikâyecikte saklıdır.
Goethe?nin yaşadığı yıllarda Almanlar Fransızlara karşı yapılan savaşta yenilirler. Fransız askerleri Almanya?yı işgale başlarlar. Devlet adamları Goethe?ye durumu anlatıp bir çare bulmasını söylerler.
Goethe ?Okul açın!? der. Devlet adamları ?Şimdi dalga geçmenin zamanı mı? Fransızlar tek tek şehirleri işgale başladı? derler. Goethe aynı soğukkanlılıkla ?Okul açın!? der.
Goethe?nin son sözü şu olur. ?Şu an sürmekte olan savaşı zaten kaybetmişiz. Bundan sonraki savaşları kaybetmek istemiyorsak okul açmalıyız!?
Bu hikâyeciği ülkemize uyarlamak istersek, nasıl uyarlayabiliriz? Elbette ortada fiili bir savaş söz konusu değildir. Siyasi ve kültürel bir mücadeleden bahsedebiliriz. Küreselciler ve Milliciler/Ulusalcılar arasında kıyasıya bir mücadele yok mudur? Özetle Emperyalizm ve antiemperyalizm mücadelesi!
Türk Milletinin Kurtuluş Savaşı emperyalizmin Silahlı müdahalesine karşı yapılmıştı. Sonuçta Türk milleti emperyalist güçleri yendi.
1980 yılında İngiltere?de bir İngiliz Öğretmenimiz Kültür Emperyalizminden bahsetmişti!
?O ne demektir ki?? diye sorduğumuzda ise ?Sivil yöntemlerle yani en basitinden STK?lar, Medya veya başka vasıtalarla, savaşla yapamadıklarınızı yapmaktır!? demişti. Yani bir yerde, Silahlı emperyalizm günümüzde şekil değiştirerek kültürel emperyalizme dönüşüyor!
Pekâlâ, Türk Milleti geçmişte Atatürk önderliğinde bu Silahlı Emperyalizmi yenebildiyse, daha sonraki yıllarda uygulanan Kültür Emperyalizmini de yenemez mi? Yener!
Ama nasıl? Ciddi tedbirler alarak. Atatürkçülüğü Anıtkabirde ?Atam sen kalk da ben yatam? sloganı atmak zannedenlerle olmaz! Veya milliyetçiliği ?Şehitler ölmez, vatan bölünmez? sloganı atmak zannedenlerle de olmaz.
Ya Goethe?nin dediği gibi okul açmakla olur. Türk Milleti küresel zihniyeti (kültür emperyalizmini) ancak okul açmakla yenebilir.
Sahi kendilerini Atatürkçü, Ulusalcı/Milliyetçi, Cumhuriyetçi, Ülkücü sayanların bir yapılanmaları var mıdır?
Gençlere sahip çıkacak evler, yurtlar, dershaneler, televizyon kanalları, gazeteler, dergiler, iş adamları dernekleri, yazar vakıfları, okullar, üniversiteler gibi müesseseleri olmayan hareketler başarılı olabilir mi? Elbette hayır!
O halde, ne yapılmalıdır? Goethe?nin sözünü hatırlayın!
