Türk edebiyatının dünya çapında tanınmış Kırgız asıllı yazarı Cengiz Aytmatov’un anıt mezarında şöyle yazıyor:
“Bir insan için en zor şey, her gün insan kalabilmektir”
Hepimiz insan evladı olarak geliyoruz bu dünyaya.
Fakat hepimiz eşit ve adil koşullarda büyüyüp yaşamıyoruz hayatı.
Bazen hayatta kalabilmek bu dünyada en büyük zafer oluyor insan için.
Bazen dünyalar kendisinin oluyor bir lokma bulduğunda.
Diğer yandan dünyalara sahip olsa da hiçbir mutluluğa sahip olamıyor insan.
Yaşamak işte, bu gerçeklikleri ve dünyanın her durumunu görüp kabul etmektir.
****
İnsan ağlayarak geldiği bu dünyada risksiz, sıkıntısız rahat bir yaşam sürmeyi ister.
İşte bu isteği insanı nefsinin kölesi haline getirdi ve köleleştirdi.
Oysa ki; özgürlük yoksa insan da yoktu.
İnsan varlığını muhafaza edebilmek için ilk önce özgürlüğünden vazgeçti.
Varlığını devam ettirmek amacı ile sınırlandırdı kendini.
İdeallerinden vazgeçti ve zevki önceledi hayatında.
Tahammül eşiği giderek azaldı ve hırçınlaştı diğer insanlara karşı.
Yavaş yavaş değerler değersizleşti,
Özden uzaklaşıp kabuğa dönüştü..
****
İnsan dışındaki canlıların hepsi (sığırlar, kuşlar, ceylanlar…) baktıklarında aynı şeyi görürler.
Fakat sadece insanların her biri gördüklerini farklı farklı görürler.
Çünkü burada gören artık gönül gözüdür ve o göz herkeste farklıdır.
Mevlana’nın güzel bir sözü vardır.
“Ne fark eder ki, kör insan için elmas da bir, cam da…
Sana bakan kör ise sakın kendini camdan sanma!”
İnsanın kendi değerinin farkında olması ne kadar önemlidir aslında.
İşte bu farkındalık insanı insan olarak tutar hayatta.
***
Beden ve ruhun bir araya gelmesiyle oluşan insan yaradılışı itibariyle zayıflıkları ve üstünlükleri bünyesinde barındırır.
Yaşam sürecinde her ikisini de beslemek gerekir.
Bedeni beslemek nispeten daha kolaydır ruhu beslemekten.
Ve çoğu insan bedeni beslemek uğruna vazgeçer ruhundan.
Bu nedenledir ki; insanın kendi içinde yaşadığı kargaşa dış dünyanın gerçeklerinden ve tehlikelerinden çok daha korkunç ve ürkütücüdür çoğu zaman.
***
Günümüz yaşam koşullarında evet zordur insan olabilmek insan kalabilmek.
Dürüstlüğün prim yapmadığı, her şeyin kokuşmuş bir çark içinde döndüğü bu düzende insan gibi insan olmak, öyle kalabilmekte çok zor bir iştir.
Unutmamak lazım hep olan hiç, hiç olan hep olur.
İnsan insanın kalbidir ve insanın erdemidir insanı büyüten.
İnsanlık dünyanın en büyük hediyesidir fakat;
Hayattaki en büyük başarı insan doğup insan olarak ölmektir.
Sevgiyle kalın…
