Bugünlerde sağlığın önemini bir kez daha öğreniyoruz. Aslında herkes gibi biz de sağlığın önemini biliriz. Malum büyük oğlumuz Mesut sayesinde sağlık konusunda çok şeyler gördük ve öğrendik zannediyorduk! Daha öğreneceklerimiz varmış.

Bilgilendirici olsun diye hikâyeyi biraz ayrıntılı anlatalım. Birkaç hafta önce hem Mesut?un raporunu (Hacettepe Hastanesinde) yenilemek, hem de orada okuyan küçük oğlumuzu görelim diye Ankara?ya gitmiştik.

Öğretmen evinde kaldık. Mesut?ta bir durgunluk vardı. Biz herhalde grip oldu diye düşünüyorduk. Halsiz, yorgun isteksiz haldeki büyük oğlumuz bizi de etkiledi. Konya?ya döndükten sonra da gribi geçmedi! Daha önceleri ilaç, sauna gribi atmasına faydalı geliyordu.

Bu sefer hiçbir şey onu diriltemiyordu.

Sürekli yatma ihtiyacı duyuyordu. Bir de iştah diye bir şey kalmamıştı. Biz de ne ağır gripmiş diye söyleniyorduk! Ta ki annesi Mesut?un sanki birden Limon gibi sarardığını fark edinceye kadar hiçbir şeyden şüphelenmedik!

Tabi hemen acilen Meram Araştırma Hastanesine kaldırdık. İntaniye servisinde müşahede altına alındı. Bizim için korkulu anlar başladı. Hele doktorumuzun Karaciğer (!) komasından bahsetmesi, arkasından Hepatit A,B den başlayıp E tetkiki yaptırmak istemesi bizlere ?Eyvah! Durum vahim? dedirttirdi.

Eşim hemen başladı ?Sen Mesut?u Allah benden önce alsın diye dua ederdin. Mesut benden sonraya kalmasın derdin. Şimdi gördün mü?? Hakikaten söyleyecek bir şey bulamadım. Teselli babında ?Dur bakalım Allah büyük! Doktor belki bizleri hazırlamak için en vahim durumları anlatmıştır.? Dedim.

Allahtan ki tüm kan tetkikleri olumlu çıktı. Doktorumuz her gün bize iyi haberler vermeye başladı. On günü geçti serum ve ilaçlarını alıyor. Ek olarak da mümkün olduğunca sıvı gıdalar veriyoruz. Hoşaf, komposto ve meyve suyu türü şeyler. Bu arada öğrendik ki Enginar Karaciğer dostu ve Sarılık düşmanı imiş.

Sabırla tedavisi neticesinde oğlumuzun rengi açılmaya başladı. Gözleri de artık eski sarılıkta değil. Doktorumuz da zaten her gün kan değerlerine bakarak oğlumuzdaki düzelmeyi bizlere müjdeliyor. Ama yinede bu tedavinin uzun süreceğini söylüyor.

Bizler eskiden beri bu tür sağlık problemlerine alışığız. Sabrederiz, şükrederiz, mücadele ederiz, gerisine takdiri İlahi deriz.

Bu arada unuttuğum bir şey var. Hastanede üç, dört gün geçtikten sonra ancak hısım akrabaya ve arkadaşlara oğlumun durumunu anlattım. Ne de olsa Mesut?un arkadaşları çok. Akrabayı taallukatın da hepsi Mesut?u çok severler. Panik ve telâşe olmasın diye özellikle düzelme emarelerinden sonra etrafa haber verdim.

Demek ki sağlık böyle bir şeymiş! Günlük hayatımızda başkaları için duyduğumuz hikâyeleri kendimiz yaşayınca gerçeği daha iyi kavrıyoruz. Her türlü durum sizin için ikinci plana atılıyor. Yazamıyor, okuyamıyor, izleyemiyor, anlatamıyor kısaca  ?Gönül Yorgunluğuna? düşüyorsunuz.

Çok şükür gönül yorgunluğundan çıkıyoruz. Tedavi etkisini gösterip Mesut?umuz iyileştikçe bizlerde herhalde normalleşmeye başlayacağız.

?Allah dert verip derman aratmasın? derler ya bizde aynı dileklerle yazımızı bitirelim.