Malum ölüm yıl dönümleri hüzünlü anlardır. İnsanı eskiye götürür. Geçmişi hatırlarsınız. Zihninizde keşkeler başlar. Keşke dedemin sağlığında onun kıymetini bilseydik. Keşke babaannemin sağlığında ona daha iyi bir hayat yaşatsaydık gibi olmadık ve olamayacak düşünceler kafamızı meşgul eder.
Gerçi bizim için babaannemizin hayatta mutlu olması hiçbir zaman mümkün değildi! Rahmetlinin hayat keyfi her zaman yarımdı! Bu da ne demek şimdi? Hiç hayat keyfi yarım olur mu? Olur, olur! Rahmetli hep Yemen?de şehit düşen babasını sayıklardı. Zaten ağabeyime de babasının ismini vermişti.
Düşünün büyük dedemiz ailesinin tek çocuğu, yeni evli ve küçük bir kızı var. Şimdiki bedelli gibi o dönemde de bedelli askerlik olmasına rağmen bedel ödenmesine razı olmuyor. Askere gidiyor. Görev yeri Yemen ve Yemen çöllerinde şehit oluyor.
Şimdi aileden bir hatırayı neden dile getirdik. Hâlbuki bugün 10 Kasım Atatürk?ün ölümü hakkında bir yazı planlamıştık. Ki en kolay yazı konusunu bırakıp Yemenden, babaanneden, şehitten bahsetmenin âlemi var mı? Evet var!
Önce niçin 10 Kasım konusunun en kolay olduğunu söyleyelim. Biliyorsunuz 10 Kasımlarda şovcu Atatürkçüler çıkarlar her yıl aynı sloganları atarlar. ?Atam sen ölmedin. Toprağa gömülmedin! Atam sen kalk ta ben yatam! Atam Anıtkabire sana şikâyete geldik! Sarı saçlı mavi gözlüm nerde, nerde??
Yüzeysel Atatürkçülerin attıkları sloganları sizlere aktarsak zaten köşemizde yer kalmazdı. Birkaç tanede okul öncesi çocuklar için yazılmış Atatürk şiiri alıntıladık mıydı, her şey tamam olurdu. Alın size güzel bir Atatürk yazısı! Görevini yerine getirmiş bir sosyete Atatürkçüsü edasıyla vicdanımızı da rahatlatmış olurduk!
Hâlbuki gerçekler hiç de öyle değil! Yukarıda boşa Yemen konusunu hatırlatmadık. Atatürkçüleri yüreğimiz yansa da boşa sınıflandırmadık! Artık Atatürk`e mersiye yazmanın çok ötesinde vahim durumlarla karşı karşıyayız! Onun için kendisini hangi adla tanımlarsa tanımlasın herkesin Türkiye gerçeklerini göz önünde bulundurarak öz eleştiri yapma zamanı gelmiş hatta geçmektedir.
Kendimizi ister Atatürkçü, ister Milliyetçi/Ulusalcı, ister Cumhuriyetçi isterse de Çağdaş olsun ne ile tanımlarsak tanımlayalım ülkenin gidişatından memnun muyuz? Memnunsak mesele yok! Ama memnun değilsek, işte o zaman oturup bir değil binlerce kez düşünmeliyiz.
Mevcut durumu sadece eleştirmeye elbette karşıyız! Sorunları herkes dile getirir. Durumu herkes eleştirir. Sonuç? Eleştiri yapanlar çözümde üretmelidirler. Çözüm üretmek de yetmez. Mutlaka teşkilatlanmak gerekir. Ya da şöyle diyelim. Örgütlü toplum yaratılmalıdır. Çözüm ancak o zaman anlam kazanabilir.
Özeleştiri yapalım dedik ya, haydi yapalım. Günümüz Türkiye?sinde gençlere en organize şekilde hangi zihniyetler sahip çıkmaktadır? Çağdaş, Laik, Atatürkçü, Cumhuriyetçi kesimler gençler için ne yapmaktadırlar?
Ülkemizi yönetenler Suriye?den, Gazze?den, Kudüs?ten, Mescid-i Aksa?dan bahsederlerken onların muarızları ne yapmaktadırlar? Sahi muhalefet partileri veya Sivil Toplum Kuruluşları neredeler? Ülkemizde düzen, iç barış ne durumdadır? Türkiye?nin Güney Doğusunda vaziyeti coğrafya nasıldır? İç savaş veya bölünme tehlikesi var mı?
Konu derin. Ama bizde son paragrafa gelmişiz. Keskin bir bitiş yapalım. Başlığımız 10 Kasım ve özeleştiri ya! Çağdaş, Atatürkçü, Ulusalcılara kısaca Atatürk Milliyetçilerine soralım. Sizlerin 2023 hedefleriniz nelerdir? 2023 yılında da Anıtkabir?e ülkenin durumunu Atatürk?e şikâyete gitmeye devam edecek misiniz? Yoksa ilmi mürşit edinmiş aklıyla hareket eden yani sorgulayan gençliğe sahip çıkacak mısınız? Son söz bütün bunlar cesaret ister. Atatürk?ün dediği gibi hayat bir mücadeledir. Sizlerin mücadele edecek cesaretiniz var mı? Soru eksik oldu! Bizlerde mücadele edecek cesaret ve güç var mı? Ne dersiniz?
