Kendi hayatımda bir türlü ?gönül yorgunluklarımı? atıp rahata kavuşamıyorum diye hayıflanıyorum! Bazen de ?en rahat insan ölü insandır? diye düşünüyorum. Eğer hayatımızda inişler, çıkışlar, sevinçler, heyecanlar var ise yaşıyoruz demektir. Tabii ki yaşıyorsak hayata tahammül etmek birinci görevimiz olmalıdır. Üstat Necip Fazıl ne diyordu? ?Hayatın çilesine tahammül gerek, Değil mi ki sefa ile cefa müşterek! Ağlamak için gözyaşı mı gerek, Bazı dertliler de ağlar ama gülerek!?Bu sefer ne gülerek ağlayabildim ne de ağladım! Hatta ağlamamak için görevi Babama ve torununa (oğluma) havale ettim. Mazeretimde kendimi tutamam ağlarım oldu! Ağlamamak elde mi ?Anamın adı, Ağzımın tadı? diye sevdiğim kızımı Gelin ettim.Allah herkese hayırlısıyla çocuklarının mürüvvetlerini görmeyi nasip etsin.Kızımın Düğününden iki gün önce aldığım ?Yrd. Doç. Dr? kadrosu da 54 yaşında elde ettiğim hoş bir unvan oldu. Kim bilir belki de düğün hediyesi gibi bir şeydi!Düğünden iki gün sonra da bana Macaristan yolculuğu göründü. Avrupa Birliği (DESEPA) Projesi çerçevesinde yapılacak bir toplantı için Macaristan?a gittim. Macaristan?ın Szombathely şehrinde yaptığımız toplantılardan sonra Başkent Budapeşte şehrini görmek imkânını da buldum.Önceki yıl Prag, geçen yıl Viyana bu yılda Budapeşte şehrini ziyaret ederek üçgeni tamamlamış oldum. Bilimsel bir geçerliliği olmasa da gözlemlerime göre Türkiye o ülkeleri çoktan sollamış. Sadece sollasa iyi, bir de oralarda örtülü bir Türk varlığı ve nüfusu oluşmuş. Zannedersiniz Osmanlının torunları adım adım eski topraklarına yeniden kavuşuyorlar.Macaristan dönüşünden sonraki gün üç arkadaş Akşehir ilçesine bir gezi yaptık. Aslında insan öncelikle yakın çevresini gezip görmeli, tanımalı fikri kafamızda şimşek gibi çaktı. Nasreddin Hoca?nın memleketi gerçekten gezilip görülecek değerde bir yer. Daha bitmedi geçen yılda tatil yapamamıştık diyerek, acilen Konya?dan uzaklaşalım istedik. En son tatil yaptığımız Fethiye, Marmaris den biraz daha uzaklara gidelim diye düşündük. Bodrum?a gittik. Tesadüf bu ya Bodrum Gümbet?te kaldığımız otelin Müdürü de Osmaniyeliymiş. Tatil organizasyonlarımızı yapan küçük oğlum hemşeri müdür vasıtasıyla da bizleri rahat ettirdi.Bu arada, Kemer tatili için para biriktiren büyük oğlum bile Bodrum?u görünce Kemer?den vazgeçti. Dönüşte Kemer de ancak bir gün kalabildik. Şimdi sırada en son akrabayı taallukatı düğüne davet için gittiğim Osmaniye ziyaretimiz olacak. Ama bu sefer ?Sılayı Rahim? yapmış olacağız.Anlayacağınız bu senemiz böyle telâş eli geçti. Hani diyorlar ya ?tatlı telâşe? diye, darısı sizlere olsun.
