Londra?daki Caminin yeni İmamı şehre gitmek için hep aynı otobüse biniyor ve çoğu zaman aynı şoföre rastlıyormuş.Bir gün, bilet alırken şoför yanlışlıkla 20 ?kuruş? fazla vermiş. İmam yanlışlığı oturunca, parasını sayınca fark etmiş. Kendi kendine düşünmüş ?20 kuruşu geri versem mi şoföre??? Ama içinden bir ses diyormuş ki ?Çok küçük para ve şoförün zaten umurunda da değil.Otobüs şirketine 20 kuruş ne fark eder? Bu parayı Allah?tan gelen bir hediye gibi düşünebilirim.?İneceği durağa gelince, İmam kalkmış ve fikrini değiştirmiş, inmeden önce şoförün yanına gitmiş, 20 kuruşu geri vermiş ve demiş ki :?Paranın üstünü fazla verdiniz.?Şoför gülümsemiş ve demiş ki : ?Siz Caminin yeni İmamısınız değil mi? Aslında uzun zamandır sizi ziyaret etmek istiyordum Caminizde, İslam?ı öğrenmek için bilerek size fazla para verdim. Nasıl tepki vereceğinizi görmek istedim.?İmam otobüsten inerken nerdeyse bacaklarını hissetmiyormuş, yere yığılacakmışçasına bir direğe tutunmuş ve kendine gelmeye çalışmış, gözlerinden yaşlar dökülerek gökyüzüne bakmış ve demiş ki :?Allah?ım az daha İslam?ı 20 kuruşa satıyordum!?Bizler bu ?fıkrayı?, dini-siyasete, siyaseti-ticarete dönüştürenlere ibret olsun diye yayınlıyoruz? Siz hiç sarrafın bağırdığını duydunuz mu? Kıymetli malı olanlar bağırmaz. Domatesçi, zerzevatçı bağırır ama kuyumcu bağırmaz. Eskici bağırır ama antikacı bağırmaz. Düşünen bağırmaz. İnsan bağırırken düşünemez. Düşünemeyenler ise hep kavga içindedir! Yukarıdaki yazıyı halen İngiltere?de yaşayan emekli bir meslektaşım göndermiş. Niçin göndermiş? Ne demek istemiş? Fıkrada bir şeyler mi, birileri mi ima ediliyor anlayamadım! Eminim sizler hemen anlamışsınızdır! En iyisi ben fıkrayı tekrar okuyayım!