Yıllar önce bir arkadaşım ?gönül yorgunluğum? var dediğinde şaşırmamıştım. Bunu dediğinde bekârdı. 25?30 yıl kadar önceyi de ne kadar net hatırlıyorum. Hayırdır inşallah! Yaş ilerledikçe geçmişi bugün gibi hatırlamakta neyin nesidir?Neyse! Bekâr birisinin gönül yorgunu olması benim için sürpriz değil dedim! Arkadaşım senin düşündüğün gibi değil, yani gönül işlerinden yorulmadım demişti.Daha sonra hikâyesini dinlemiştim. Şimdi rahmetlik olan ağabeyi tüm aileyi gönül yorgunluğuna sevk etmiş! Bir evlat bir ailenin bütün fertlerinin gönül yorgunluğuna sebep olmuş!Aslında hikâye şöyle gelişiyor; Ailenin en büyük oğlu İstanbul da bir fakültenin son sınıfında okuyor. Yıl 1979, yani sağ sol anarşik olaylarının yoğun olduğu bir dönem. Tam bir kardeş kavgası hüküm sürüyor.Arkadaşın ağabeyi ve yanındaki sınıf arkadaşı bir grup militan tarafından öldüresiye dövülürler. Sınıf arkadaşı ölür, kendisi ise öldü diye orada bırakılır. Kendisine gelip etrafına bakındığında arkadaşının cesedini görür.Daha ileriki yıllarda kendi ölümüne kadar sürecek olan bir tedaviye ihtiyaç duyulur. Baba emekli bir üst düzey memurdur. Dahası oğlu için emekli olup memleketine yerleşir. Ama artık psikolojisi bozulmuş büyük oğul için yapacak fazla bir şey yoktur. Zaten ?Ölüsü olan bir gün delisi olan her gün ağlar? sözünün gerçekliğini ispat edercesine komşulardan tepkiler gelir. Çünkü ne zaman gözünü kapasa o anı yaşar. Uyuyamaz. İlaçlarla uyumaya çalışır. Psikiyatriden alınan kuvvetli ilaçlar! Daha sonra beklenen hak vaki oldu. Allah?ın rahmetine kavuştu.Şimdi empati yani?duygudaşlık? yapma zamanı! Yukarıdaki hikâye gönül yorgunu yapmazda insanı, ne yapar?Beden yorgunluğu uyursunuz, dinlenirsiniz, geçer. Zihin yorgunluğu ?tebdil-i mekânda ferahlık vardır? düsturunca tatil yaparsınız atlatılır. Gönül yorgunluğunun çaresi var mıdır? Gönül yorgunluğunu nasıl aşabilirsiniz?Affedersiniz öncelikle sorayım gönül yorgunluğunun tanımı nedir? Nasıl bir durumdur? Gönül yorgunu bir insan neler yapar? Aslında gönül yorgunu bir kimse hiçbir şey yapmaz. Dahası hiçbir şey yapmak istemez.Tabiri caizse ?serseri mayın? gibi hayatını sürdürür. Serseri mayın sözü pek uygun düşmedi ama neyse! Hayata karşı mücadele gücünü kullanmadan, amaçsız, hedefsiz, zevksiz, tatsız tuzsuz bir hayat sürdürür. Hayatta hak etmediğini düşündüğü olaylara muhatap olduğu kanaati her zaman için aklının bir köşesinde durur.Sadece dursa iyi o kanaat sürekli beynini kemirir. Sürekli kendini ve davranışlarını sorgular. Gönül yorgunluğuna sebep olduğunu düşündükleri kişileri kafasında mahkûm eder. Yinede kolay kolay gönül yorgunluğundan kurtulamaz. Kurtulamaz deyince bu gönül yorgunluğu sakın ha Psikiyatristlerin ?depresyon? dedikleri kavram olmasın? Bilmediğimiz konulara ve kavramlara takılıp kimseyi yanlış yönlere sevk etmeyelim. Biz yine dönelim Gönül Yorgunluğuna. Gönül Yorgunluğunu atlatabilmenin yollarını bulmalıyız. Bu yorgunluktan kurtulabilmenin ilk adımı durumumuzu kabullenmek olabilir mi? Daha sonra sıralayabiliriz. Umudu yitirmemek, hayata tutunmanın yollarını aramak? İyi de hayata nasıl tutunacağız? Gerçekten eğer sizlerde de zaman zaman Gönül Yorgunluğu oluyor ise nasıl üstesinden geliyorsunuz?
