HATAY - Hatay`ın Samandağ ilçesinde, ipekçiliğe 1952`de el dokuması ipekle başlayan Şerif Arat, 1965`den beri el dokumasının yanı sıra ağırlıklı olarak otomatik tezgahlarda ipek kumaş üretiyor. Dr. Alaeddin Cilli Caddesi`nde bir satış mağazası bulunan Şerif Arat, Türkiye`nin dört bir yanına kargoyla adrese teslim her türlü ipek elbiselik kumaş gönderiyor. Arat, ayrıca kendi adıyla bir giysi markasına da sahip. `Şerif Arat İpekçi` markalı gömlekler, fular ve kravatlar birçok ünlünün tercihi arasında bulunuyor. Her yıl moda olan renk ve desenlerde kravat ve gömlek üretimi yapan Arat, ipek giysilerinde yapay hiçbir madde kullanmıyor. İpeğin boyanmasında doğal kök boya tercih ediliyor. Mesleğe nasıl başladığını anlatan Arat, "İlk önce her sene nisan ayı başında ipek böceği besleyen çiftçilere ipek tohumu dağıtıp 45 gün sonra çiftçilerin yetiştirdiği kozaları alarak işleyip 70 çeşit ipek bay-bayan elbiselik ve gömleklik kumaş imal ediyordum. Ayrıca bugün hem el hem de makina üretimini sürdürüyorum" dedi. Saf ipeğin doğal renginin fildişine, kreme yakın bir renk olduğunu belirten Şerif Arat, şöyle konuştu: "El işi büyük bir zanaat ister. Dolayısıyla hızla üretilmez. Büyük emek ve zaman alan iş, ipek ipliklerinin tezgaha ipek iplikleri dizmekte harcanıyor. 5-6 günde dizilen 6 bin sıra iplikle hazır hale gelen tezgahta günde 3-4 metre ipek dokunabiliyor. Tüm maharet tezgahta mekik, çözgü ve sarmalın usta ellerde ipek telleri arasında gidip gelmesinde. Dolayısıyla ipekçiliğin kalbi diye söylenen Bursa`dabizim gibi çalışılmaz. Fabrikasyon üretimi öne çıkarır ama el işçiliğinin maharetini veremez. Bursa`daki el tezgahları Çin`le rekabete dayanamayarak kapandı. Biz ipeği aynı ipek böceği gibi milim milim dokuyoruz, onun gibi doğal yapıyoruz. Ne kimyasal ne de elyaf hiçbir yabancı madde yok. Sadece ipek." Arat, saf el dokuması ipeğin dokunarak anlaşılabileceğini söyledi. El dokuması ipek kumaşta, ipliğin doğal oluşundan kaynaklanan hafif düğümler ve düzensizlikler olabileceğini anlatan Arat, şunları söyledi: "Bunlar özelliğidir ve hata olarak değerlendirilmemeli. Makinalarda dokunan suni ipeğin yüzeyi pürüzsüz görünür. İkinci yöntem parlaklık testidir. Ham ipek, el tezgahında dokunduktan sonra defne sabunuyla kaynatılıp serisinden (kozanın özel yapışkan maddesi) arındırılır. Bu işlemden sonra ipek kumaşyumuşar ve kendine özgü doğal bir parlaklığı olur. Üçüncü yöntem de yakmaktır. İpek ipliği yakılacak olursa, protein içerdiği için saç yanığı gibi kokar. Alevi üflerseniz yanmaya devam etmez ve yumuşak bir kül bırakır. Suni ipek, yakıldığı zaman siyah bir duman çıkarır ve alev üfledikten sonra yanmaya devam eder, kül bırakmaz ve ipliğin ucu toplu iğne başı gibi sertleşir."
