20 Haziran Pazar günü malûm ?Babalar Günü? idi. Bir gün öncesinde Konyalı bir Mehmetçiğin Hakkâri?de Şehit olduğu haberini okumuştum. Hayat hikâyesi de ilginçti. Şehidimiz Süleyman Ballan üç aylık iken Konya?yı terk eden Babasını hiç görmemiş ve tanımamış!Takdiri İlahî işte, tam Babalar gününde kara toprağa verilecekti. O gün ikindiyi müteakip kılınacak cenaze namazına yetişmek için şehitliğe gittim. Maalesef cenaze namazı ilan edilen değil başka bir camide kılındığından dolayı namaza katılamadım. SÜ Tıp Fakültesinden Konyalı olmayan bir Prof. Dr. Hoca da benim gibi ilan edilen Musalla Camisine gelmişti!Daha önceden de tanıdığım için Hocayla biraz sohbet ettik. Daha sonra insanlar toplanmaya başladı. Nihayet Şehidimiz bayrağımıza sarılı tabutla getirildi. Ben kendi kendimi yiyorum.30 yıldır Konya?dayım. Gazetelerde yazılar yazmaya çalışıyorum. Televizyon programı yapıyorum.15 yıl bir sivil toplum kuruluşunun başkanlığını yaptım. Konya?da hangi okula gitsem eğer var ise İngilizce Öğretmenlerinden en az birisi eski öğrencimdir. Ama hiçbir tanıdığım kimse bu Şehit töreninde yok!Nihayet uzaktan Eğitim Fakültesinden Konyalı bir Prof Dr hocayı gördüm. Bir tane de İmam Hatip Lisesinden Konyalı olmayan emekli öğretmen vardı. Tam bu sırada Tıp Fakültesi Hocası haydi mezara toprak atalım dedi. Tam toprak atmaya giderken Konyalı olmayan bir sendika başkanını gördüm!Neden Konyalı olan olmayan diye hepsi hepsi cenazede tanıdığım beş kişiyi tasnif ettim. Ben dâhil dört kişi aslen Konyalı değil, sadece bir hoca Konyalı! Mesele bölgecilik meselesi değildir. O cenaze töreninde gurur duyduğumuz askerlerimiz olmasaydı çok az bir insan topluluğu şehidimizi defnedecekti. Yazık, çok yazık! Aynı gün akşam Ktv de Empati programında konuğum Konya Aydınlar Ocağı Başkanı idi. Başkan Sayın Dr. Mustafa Güçlü?ye Şehit Cenazesindeki izlenimlerimi ve hayal kırıklığımı anlattım. Konya?da yapılan Kudüs?ü kurtarma mitinginden, en son birkaç hafta önce Gazze için yapılan mitinge kadar her şeyi sordum. Anti Emperyalist düşünceye sahip Milli Düşünen Sayın Güçlü çok güzel durum tespiti yaptı.Evet, ona sorduğum soruyu sorgulamanız dileğiyle sizlere de soruyorum; Gazze, Filistin deyince binlerce kişi toplanıyor, gözyaşları sel oluyor? Dahası yardım için de bütün pamuk eller cebe gidiyor? Irak?ta hayatını kaybetmiş 1,5 Milyon Müslüman için aynı kitle hiç tepki göstermiyor! Gerçekten nedenini bulmak lazım!Bölücü Teröre verilen Şehitler konusunda Adana, Edirne, İzmir, Bingöl, Elazığ? gibi çeşitli illerimizde gösterilen tepkinin hiçbirini maalesef Konya?da göremedik! Niçin? Konya?da Şehitler ile ilgili bir Dernek veya Vakıf mı yok? Sorumuzu genelleyelim. Konya?da Sivil Toplum Örgütleri mi yok? Siyasi Partilerin İl Teşkilatları mı yok?Empati programından sonra oturdum, çok hissi, kızgın, kırgın bir yazı yazdım! Öyle ya 30 yıldır ekmeğini yediğim, suyunu içtiğim Konya?mızda Milli Tepki konusunda zafiyet var, diye düşündüm. Hâlbuki Konya bir zamanlar ?Yeniden Milli Mücadele? fikrinin yeşerdiği bir şehrimiz! Sadece o fikir mi ?Milli Görüş? anlayışının kalesi değil midir? Genelinde ?Hubbül vatan, minel iman? yani ?Vatan sevgisi imandandır? hadisini en iyi bilen Muhafazakâr insanlarımızın yaşadığı şehir değil midir? Gönlüme küsüp hissi yazımı yayınlamaktan vazgeçtim. Zaten çok önceden planlı bir çalışma için Viyana?ya gidecektim. Bu yazımı sizler okurken de ben büyük ihtimalle Viyana?da olacağım! İnanıyorum ki insanlar yurt dışına gittiklerinde veya oralarda yaşadıklarında kendilerini daha Vatansever ve Milliyetçi hissediyorlardır. Gerçi son yıllarda nedense kendimi hep yurt dışında yaşıyor gibi hissediyorum!Böyle hissi yazdığıma bakmayın, Konya hâlâ Milliyetçi ve Muhafazakâr yapısı ile Millî Hassasiyetin zirvede olduğu bir kültür kentidir. Öyle değil mi, kıymetli Konyalılar? Yoksa Şehitler ölür?
