Merhaba çook kıymetli okurlar,Osmaniye Özel Park Hastanesi?nde ameliyat olduğum için 1 aydan bu yana bir şey yazamadım. Bundan dolayı hepinizden özür diliyorum. Ameliyatım esnasında bana gerekli ilgi ve alakayı gösteren Dr. Muammer Bayındır?a, Dr. Mustafa Sönmezler?e, Dr. Bülent Belevi ve Fahri Kuyulu ağabeyime teşekkür ediyorum. Sagolsunlar var olsunlar.Gazeteniz BAŞAK, 20 Ağustos?ta 24. yayın yılına giriyor. Mutluyuz, gururluyuz, nice yıllara sözcükleri ile yazımı süsleyip ne sizi, ne de kendimi kandırmak istemiyorum. Osmaniye zaten küçük bir yer, bizim yaşantımızı da herkes yakından biliyor. Bundan dolayı bugün size 24 yılda neler yaşadığımızdan bahsedeceğim. 24 yıl gerçekten çok zor geçti. Görüle bilecek her türlü acı ve ızdırabı gördüm. 24 yılda, Başak Gazetesi sahibi olarak dik durdum, kimseye ne eğildim, ne büküldüm Çok şeyler gördüm, çok şeyler yaşadım. Gazetecilik boş iş ve meslek olarak görülmeyecek bir iştir. Bunun içinde hayatım boş işlerle uğraşmakla geçti. Takdir ettiğim beni övdü, eleştirdiğim bana sövdü. Gazetecilik maalesef böyle. İyi yazarsın teşekkür bile etmezler. Eleştirirsin seni yerden yere vururlar. Bir adamı 20 yıl sırtında taşırsın, bir yere gelir ilk tekmeyi sana vurur, veya eleştirirsin 20 yıllık emeğin boşa gider ve selamı keser. Hatta bazıları da ?sen beni nasıl eleştirme cesaretini gösterdin? diye sana güzel bir dayak çektirir. Gazetecilik yaşamım boyunca bir çok insana yardımcı oldum. Ben sıkıntılar içinde olmama rağmen hiçbir şey bildirmeden, ofisime gelen herkese kucak açtım ve sıkıntısını giderdim. 24 yıl önce şimdiki gibi düşünseydim kesinlikle gazeteciliğe girmezdim. Meslek yaşamım boyunca öğrendiğim şu. Gazetecilik evini geçindirmek için başlı başına yapılacak bir meslek değil. Büyük bir işletme sahibi olup, çok para kazandığın zaman işletmelerinin reklâmını yapmak için uğraşacağın bir meşeggattir. Gazete çıkarmak hem yürek, hem de kasa dolusu para ister. Meslek hayatımda neler gördüm neler. İki tane işadamı kendi arasındaki mesleki çekişmeden diğerini bitirmek istiyor ve kendisinde o cesareti bulamadığı için yanına geliyor. Falan işadamının şöyle bir eksiği var yazar mısın? Bre kardeşim sen trilyonluk bir işadamısın, eğer eksiği varsa rakibinin git yetkili yerlere ihbar et. ben kimim ki, sıradan bir gazeteciyim. Yarın o iş adamının eleştiri konusunu haber yaptığım zaman benden onun acısını fazlasıyla çıkarır diye düşünmüyorum bile. Hani ben dik duran cesaretli ve yazılamayanları yazan gazeteciyim ya. Eh işte o hava ile 24 yıla boş işlerle uğraşarak geldim. İstanbul?da bile duramadım memleket hasreti olduğu için Osmaniye?ye koştum geldim. Osmaniye?ye ve bölgeye Başak Gazetesi?nin büyük iyilikleri olmuştur. Ama ben hiçbir zaman için iyiliğim karşılığını nasıl alırım diye düşünmedim. Çünkü ben Osmaniye?yi karşılıksız seviyorum. 24 yılda benim elde ettim tek şey onurum ve birde cesur ve soruşturmacı gazeteci olarak bilinmemdir. Belki başka mesleği seçmiş olsam şimdi zengin biri olabilirdim. Boş verin gariban olayım ama, onurum ve şerefim elimden gitmesin bana o yeter. Yeni gazeteci olmaya çalışanlara inanın acıyorum. Bazen toplantılar oluyor, hiç bilmediğim ve tanımadığım bir sürü insan masamızı dolduruyor. Bizim masamıza oturmayı bir şey sanıyorlar. Yeni gazeteci olmaya çalışanlara millet birazda gaz verince, onlarda bu mesleğin gerçekten bir meslek olduğu havasına giriyor. Gazeteciliğin çilekeş ve geçimini bile sağlamaya yetmeyen bir meslek olduğunu sonradan anlıyor ama, o zamanda iş işten geçmiş oluyor. Belli bir süre sonra vergi, bağkur ve diğer borçlarının biriktiği ve nefes almasının zorlaştırdığı zaman ?eyvah? diyor ama yapacak bir şey kalmıyor. Ben bu acıların hepsini yaşadım.Benim en büyük özlemim bir ev sahibi olabilmek.24 yılda bu özleme ulaşamadım. Bundan sonra da ne olur bilmiyorum. Bildiğim tek şey var, benim mesleğe başladığımda emlakcılığa başlayan bir şahsiyet var. Her halde şimdi 500 trilyonu vardır. Keşke 24 yıl önce gazeteciliğe başlayacağıma bir emlakçi dükkanı açsaydım demek geliyor içimden. Yani toplumun en önünde duran gazetecilerin sadece havasının olduğunu bilmeniz için yazdım bunları. Kesinlikle çocuklarınız gazeteci olmak isterse engel olun. Çünkü gazetecilik meslek değil, meşegatten öte bir şey değildir.
