Çocukluğumuzda, bir bir toplayıp biriktirdiğimiz, büyüttüğümüz görsel anılarımız vardır.
Oynadığımız. büyüdüğümüz, bahçeli evler ve uzun kavakları hala gömüzün önüne gelir; Osmaniye'nin. Evliya Çelebi de Osmaniye'yi anlatırken; Suyu bol, bahçeli kerpiç evleri ve uzun kavaklarıyla yeşil bir belde olarak tanımlar.
Yeşilin içinde, Çınar ağacının her zaman farklı bir yeri vardır, bizim kültürümüzde... Yaşlı bilge kişiler için "Ulu Çınar" deyiminide kullanırız.
Çınar ağaçları serin gölgeleriyle yaz aylarında aranır. Gölgesi olur. Gölge Çukurova da önemlidir.Osmaniye'de de ...
Yaklaşık iki yüz yaşında vardı... Osmaniye'nin adres tanıtım merkeziydi. Adresler oradan tarif edilirdi, Çınarlı kahvenin Çınarı... Koca Çınar...
Yayın organlarının bu gün ki gibi yaygın olmadığı dönemlerde, Çınarlı kahvede ki "AGA" marka, adeta çeyiz sandığı görünümündeki Radyo ajansları (haberleri) pür dikkat topluca orada dinlenirdi. Osmaniye'nin saygın insanları o Çınarı'ın dibinde buluşurlardı. Çınar'ın altı lükstü.. Birde demli çayı.
Büyük Cami ile bitişikti. Cami cemaatininde durak yeriydi. Faytonlar, at arabaları oradan hareket ederlerdi. Daha sonraları "Java" motorlar... Ağaç kesen, odun yapanların iş bekledikleri yerdi Çınar'ın altı.
Çınar'ın altınlan kimler geldi, kimler geçti.
Çınarlı Kahvenin Çınar'ı aynı zamanda tarihe de tanıklık etmiştir. Yakın tarihimizden tutunda Milli Mücadele yıllarının bire bir tanığıydı.
İsmet Paşa'nın, Ecevit'in, Demirel'in ve sayısız Adana mebuslarının sohbet toplantısına ev sahipliği yapmıştır, Çınar.
O Koca Çınar'ın Osmaniye'deki yeri başkaydı. Hepimiz Çınar'ın dostuyduk. Oda bizi dost bilir, kollarını açar dallarını üzerimize gölge yapardı.
Üzgünüm. O Çınar, Çınarlı Kahvenin önündeki Koca Çınar kurudu. O yeşil artık orada yok.
Bütün Osmaniye'nin gözleri önünde o Çınar kurudu.
Önce kaderine terk edildi. Sonra kökleri betonla kaplandı. Zavallı Yaşlı Çınar susuzluğa daha fazla dayanamadı. Kurudu, kütük oldu.
Koca Çınar ! Seni koruyamadık.
Senden özür diliyorum.