Değerli okurlar, bu yazımı hüzünlü gözlerle, titreyen ellerimle, yıkılan anılarımla yazıyorum.
Memleketim güzel Hatay’ım yerle bir oldu. Bir kültür, bir şehir enkaz altında kaldı.
Çocukluk anılarım, top oynadığım, bisiklet sürdüğüm sokaklar yerle bir oldu.
Okullarım, kütüphanelerim, hastanelerim darmadağın oldu.
Çocukluğumun, gençliğimin geçtiği, pek çok anı biriktirdiğim dedemlerin evi enkaz oldu.
Yaz aylarında dedeme yardıma gittiğim kunduracı dükkanı yerle yeksan oldu.
Ailemin evi, babamın para kazanıp beni okuttuğu iş yerleri toz duman oldu.
Her şey dağıldı, yıkıldı, biz altında kaldık.
Enkaz altından kendi çabalarımızla çıkarıp hastane olmadığından başka şehre götürürken
yolda kaybettiğimiz canım dedem ve 6 gün sonunda yine kendi çabalarımızla enkaz altında
cansız bedenine ulaştığımız anneannem… Sizleri çok seviyorum. Mekanınız cennet olsun…
