Çarşı camilerine kuran kurslarına giderdik çocukken. Bizlere kuran öğretecek hoca camiye girene kadar, oyun bırakmaz oynardık. Çocukluk işte. Kuran öğrenmeye değil, oyun için camiye gelenlerimiz bile olurdu. Cuma günü Cuma vaazında hitabeti güzel bir vaiz gelir, sadakanın, hayırın, iyiliklerin sevaplarından bahsederdi. ?küçük bir sadaka büyük belayı defeder? hadisi şerifini de okur, ?sevgili cemaatımız, camimizin eksikleri için, Allah için hayırlarınızı bekliyoruz? derdi. Bize kuran öğreten hoca da caminin çıkış kapısına bir kilim sererdi. Camiden çıkan cemaat o kilimin üzerine çoğunluğu demir para olmak üzere epeyce bir para atarlardı. Ne için? Hayır için. Camiye yardım için. Allah için. Vaiz efendi etkili olurdu para toplama işlerinde. Ne makbuz vardı nede bir belge. Biz çocuklar caminin üst kısmından seyrederdik paralar sayılırken. Bizim hocamız saydığı paraları ceketinin iç cebine koyardı. İnşallah hocamız bağışları yerli yerinde harcamıştır. Yoksa ahiret de işi zor. Yeni eğitim ve öğretim dönemi başladı. Öğrencilerimize velilerimize ve ülkemize hayırlı olsun. Hangi okul müdürünün kayıt için kaç para istediği birkaç veli tarafından bana geldi. Okul yöneticilerinin mecburi bir talepleri olmaz biliyorum. Ancak okulun eksiklerini bildiriler. Velilerde bütçelerine göre okul aile birliklerine makbuz karılığı bağışta bulunurlar. Bağış talebinde bir uslup kabalığı ola bilir. Emr-i vaki bağış talebinde bulunan müdürlerin asla tasvip etmiyorum. Okullarımız nasıl yaşamalı? Okullar açılırken, ilk Cuma, okullara katkıda bulunmaları için velilere özel vaazlar mı düzenlenmeli? Hayır. Caminin eksikleri için vaazları dinledik, ama okula yapılacak bağışlar için olmamalı. Okul yöneticilerimiz, velilerimizin ekonomik durumlarına göre uygun, güzel bir diyalogla bağış talebinde buluna bilirler. Velileri zorlayarak bağış talebi çok ayıp olur. Bu durumları şikayet eden velileri de suçlamamak gerekir. İnsanlarımızın bir çoğu yoksul, yaşarken zorluk çekiyorlar. Kültürel olarak ta eğitime yabancı. Eğitime harcanan parayı hiçe gitmiş sayıyorlar. Halbu ki, çocuğunun eğitimi için okula bağışı çok gören bu insan, dini duygularına ve maneviyatına yenik düşerek farklı yerlere, belgesiz makbuzsuz paralar veriyor. Bilinmelidir ki ilk ayet-i kelime ?oku? dur. Okul aile birlikleri gönüllü eğitimcilerdir. Onları makbuz karşılığı topladıkları paralardan dolayı suçlamayalım. Onlar da ?vur? deyince öldürmemelidirler. Sahi devlet var değil mi? Devlet ne iş yapar? Eğitimle de ilgilenir mi? Okul yöneticileri, velilere kızmayın, kırılmayın. Veliler, sizler de okul yöneticilerine kızmayın kırılmayın. Her şey sizin çocuklarımız için, geleceğiniz için. Belki bir gün okul aile birliklerine yapılacak olan bağışlar içinde vaazlar verilir.
