Adını Hüseyin koymuşlardı. Nüfus cüzdanına da Hüseyin olarak yazdırmışlardı. Dedesinin adı. Kaderini de yazamazlardı ya nüfus cüzdanına. Hüseyin 26 yaşındaydı. Askerden geleli dört yıl olmuştu. Onurlu çocuktu, çalışması gerektiğinin bilincindeydi. Dört yıl iş aradı. Hangi şirket nerede, adreslerini ezberlemişti. Cebinde bir tomar kartvizit vardı. Nereye iş için müracaat etmişse oradan kendisine bir kartvizit vermişler, ? Gerekirse biz seni ararız?diyerek. Siz Hüseyin?i görmediniz, tanımıyorsunuz da. Öyle güzel yakışıklı bir çocuktu ki, üstelik bir o kadarda dürüsttü ve gururluydu. Dört yıl içerisinde farklı işyerlerinde kısa sürelerle çalışmıştı. Yeniden iş arıyordu, işsizdi. Hiçbir kimseden, hiçbir işyerinden ümidi kalmamıştı. Gittikçe Hüseyin ümitsizliğe düşüyor, hayallerinin avuçlarının arasından akışını çaresiz ağlamaklı gözlerle seyrediyordu. Çaresizdi. Bir gün Hüseyin bir haber aldı. Eski mahallelerinden komşuları Hamza Yılmazer Hüseyin?e iş bulacaktı. Hamza?yı bende tanırım. Oturduğu mahalle komşularıyla ilişkileri çok güzel bir insan. Hüseyin iyice ümitlenmişti. Eski komşularına güveniyordu. Hüseyin öyle yürekten, öyle içten bir sevinç yaşamamıştı. Bir kız arkadaşının dahi elini tutma heyecanını tatmamıştı. Bu ?İş? müjdesine delikanlının yüreği dayanamadı. Öyle mutlu olmuştu ki, halasına teyzesine?Bu iş benim son şansım, olmazsa ölürüm her halde? demişti. İş müjdesini aldığı gece Hüseyin sevinçle yattı( Bana göre Hüseyin uyuyamamıştır) Yatış o yatış. Bir daha kalkamaz. Beyin kanaması geçirmişti. Gaziantep?te bir hastaneye yatırılır, makineye bağlanır, ümit yok Hüseyin ölecek. Ve fiş çekilir Hüseyin ölür. Haziran ayının ortalarıydı. Bir arayış, bir ümit hayaller ve bir Hüseyin aramızdan ayrıldı. Hüseyin?i kim öldürdü? Hüseyinler bitmeyecek, çok Hüseyinler var aramızda iş arayarak ölecek. İşsizlik bir toplum için büyük bir felaket, yıkım, değerlerimizi ve insanlığımızı alıp götüren, bizi biz olmaktan çıkaran sosyal bir tusunami. Neden duyarlı değiliz? Toplum olarak, devlet olarak.İşsizliği neden sorunlarımızın ön sırasına koyamıyoruz. Valiler, kaymakamlar bu olayları en yakından gören ve bilen insanlardır. Yetkililere ulaşamıyorlar mı yoksa? Sokakta gördüğünüz on kişiden dokuzu işsiz. Acı gerçek bu. Bundan daha büyük felaket olur mu? Ankara?da yaşanan siyasi çatışmalar, Ergenekon tutuklamaları, ihtilal olacakmış, olmayacakmış, inanın ki halk bunlarla ilgilenmiyor. Ne ılımlı İslamcılar, ne de laik düşünenler? Hüseyin iş arayarak öldü sizlerin umurunuzda mı? Bizim insanımız bizim delikanlımız asgari ücretle iş arıyor. Çok bir şey mi istiyor? Siyasi yetkililer, politikacılar, mülki idareciler. Belediye başkanları soruyorum size Hüseyin?i kim öldürdü?
