Bildiğiniz üzere bu yaz YÖK tarafından verilen bir bursu kullanarak 3 aylığına Kanada?dayım. Kanada yüzölçümü açısından Rusya?dan sonra dünyanın 2. büyük ülkesi. Bu büyük coğrafyada yaşayan nüfus ise yaklaşık 35 milyon civarında. Nüfusun yapısına baktığınızda çok farklı milletlerden olduğunu görebilirsiniz. Yani Kanada toplama bir ülke. Bu nedenle ortak bir kültür inşa ederek, bu farklılıkları harmanlayarak yeni bir millet oluşturmayaçalışıyorlar. Bu konuda da oldukça başarılı sayılırlar.
Hani eskiden kendi kendine yeten ülkeler sayılırdı ve Türkiye?de onlardan birisi idi (Şu anda maalesef birçok alanda dışa bağımlıyız). Kanada ise gerçekten kendi kendine yeten bir ülke. Sahip olduğu yeraltı kaynakları(petrol ve doğalgaz başta) ve neredeyse her çeşit tarım ürününün yetiştirerek refah bir hayat sürülen bir ülke.
Bunları yazmam buraya hayran olduğum anlamına gelmesin. Bizim ülkemiz insanıyla, havasıyla suyuyla, coğrafyasıyla bir cennet. Yeter ki bu cenneti kendimize cehennem haline getirmeyelim. Onun için buralar bize altın kafesten farksız geliyor.
İlk defa Ramazan ayını bir başka ülkede geçirdim ki bu ülke Müslüman bir nüfusa da sahip değil. Ezan sesi duymadan, Cuma namazlarında verilen hutbeyi anlamadan geçmiş bir Ramazan. Bir diğer ifadeyle manevi ortamı olmayan bir Ramazan.
Kanada da yaklaşık bir milyon civarında Müslüman var ve yaklaşık 30 bini Türk nüfus. Burada farklı milletlerden Müslüman gruplar var. Çok garibime giden bir uygulamayla her grup kendine göre namaz vakitlerine sahip. Örneğin Cuma namazı için üç farklı zamanda ibadet yapılıyor. İftar ve sahur vakitleri de birbirinden farklı olarak uygulanıyor.
Bütün bunları yaşayınca İslam dünyasının neden büyük acıları yaşadığını anlamak zor değil. Dini konularda bile bir noktada buluşmakta zorlanırken daha farklı alanlarda bir araya gelip güç olmaları hiç kolay değil.
Bunları görünce Kurtuluş savaşı döneminde başka ülkelerin mandasında yaşamayı tercih edenler ve kurdukları İngiliz Muhipleri, Kürt Teali, Wilson Prensipleri gibi cemiyetler aklıma geldi. Müslüman olacaksınız ama Hristiyan bir yönetimin gözetiminde yaşamayı savunacaksınız. Ne kadar zavallı bir düşünce. Gerçi hala buna benzer düşünce içerinde olanların mevcudiyetini de gözardı etmemek lazım.
Yazımızı çocukluğumuzdan kalan, tek kanallı televizyonumuzda her iftarda duyduğumuz bir duayla bitirelim.
Allah?ım, senin rızan için oruç tuttum, sana inandım, sana sığındım. Senin rızkınla orucumu açtım. Hamdolsun verdiğin nimetlere, sağlık ve afiyete.Ey bağışlaması bol Rabbim, beni, ailemi, devletimi, milletimi ve bütün inananları koru. Rahmetini ve yardımını esirgeme. Bizlere yaşama sevinci ver. Her türlü güçlüğe karşı dayanma gücü ver. Senin herşeye gücün yeter. (Amin)
Not: Ramazan ayının huzuru ve bereketi, bin aydan daha hayırlı olan Kadir gecesinin rahmeti, bayramların coşkusu Müslüman Türk milleti ve İslam aleminden eksilmesin dileğiyle hayırlı bayramlar.
