Merhaba çok kıymetli okuyucularımız,
Osmaniye kurulduğu günden bu yana nefes almak isteyen herkesin ilk durağı, şehrin akciğeri diyebileceğimiz Karaçay olmuştur. Ancak ne yazık ki bu eşsiz vadi, yıllardır hak ettiği ilgiyi görememiş; tabiri caizse kendi kaderine terk edilmiştir.
Ben sık sık dile getiriyorum… Boş zamanlarımda Osmaniye’nin dört bir yanını gezer, eksiklerini yerinde görürüm. Fakat Karaçay’a her gelişimde içimi burkan manzara hiç değişmiyor. Köprü deseniz Allah’a emanet… İnsanın üzerinden geçmeye çekindiği, “inşallah bir facia olmadan yenisi yapılır” diye dua ettiği bir yapı hâline gelmiş.
Köprüyü geçiyorsunuz, etrafı sarmış metrelerce yabani otlar sizi karşılıyor. Bu görüntünün içinden geçip Karaçay Şelalesi’ne yürüyüş yolu yapsanız ne olur, yapmasanız ne olur… Daha girişte insanın morali bozuluyor. Böyle bir yer, böyle bir manzarayla mı karşılanır?
Biraz ilerleyip mesire alanına vardığınızda ise tablo daha da iç karartıcı. Bakımsızlıktan adeta yok olmak üzere… Teller sökülmüş, düzen tamamen dağılmış. İnsanlar buraya keyiften değil, mecburiyetten geliyor. Yoksa bu hâliyle kimse “hadi Karaçay’da bir nefes alalım” demez.
Oysa başka bir ilde böyle bir vadi olsa üzerine titrerler, çiçek gibi yaparlar, insan bakmaya kıyamaz. Ama Osmaniye’de iş anlayışı belli. Birkaç personel görevlendirip düzenli temizlik ve bakım yaptırmak bu kadar mı zor? Bu şehre nefes veren bu güzelliği göz göre göre neden çürümeye bırakıyoruz?
Karaçay, Osmaniye’nin vitrini olmalıdır. Doğasıyla, suyuyla, yeşiliyle bu şehre çok şey katabilecek bir değer… Lütfen artık gereken adımları atın. Bu güzelliği hak ettiği konuma getirin. Karaçay kaderine terk edilecek bir yer değil; aksine, Osmaniye’nin gurur duyacağı bir mirastır.
Yetkililere çağrımızdır:
Karaçay’a sahip çıkın. Çünkü Osmaniye, ancak değerlerine sahip çıktığında büyür.
