Dünyanın neresinde olursa olsun, bir işçi işi gereği hayata gözlerini yummuşsa, düşünür üzülürüm. Bir işçinin sevinci beni de sevindirir. Şili de bir maden ocağından 69 gün sonra 33 işçinin sağ olarak çıkartılmasından bir insan olarak son derece mutlu oldum. Doğada insanoğlunun baş edemediği ve sonucunda binlerce insanın yok olduğu felaketler olabilir, zaman zaman oluyor da? Biz bunlara afet diyoruz. Afetlerin sonuçları ?kader? olarak tanımlanabilir. Bizim ülkemizde de maden ocakları var. Maden ocaklarında yaşanan çökükler, patlamalar sonucunda kurtarılan işçilerimiz yok denecek kadar azdır. Ancak cesetleri çıkartılır. Cesetleri çıkartılamayanlarda vardır. Çıkıp ta yetkililerimiz ?madenciliğin kaderinde bu da var? diyerek işçilerimizin ölümünü normal görüyorlarsa ki görüyorlar. İşte bu normal değil. Şili de 700 metre toprağın altında ki maden işçileri sağ olarak çıkartılıyor. Biz ise ?kaderlerinde bu da varmış? diyoruz. Bizim ülkemizde, inancımız ve anlayışımıza göre kaderlerine boyun eğip maden ocaklarında can veren işçilerimize Allah?tan rahmet diliyoruz. Onları şehit görüyoruz. Geride bıraktıkları ailelerine de bir miktar para vererek teselli etmeye çalışıyoruz. ?Kader bu? diyerek maden ocaklarına yeni işçilerimizi indiriyoruz. İşçilerimiz maden ocağı çalışanının kaderini biliyor. Ama namerde muhtaç olmamak için kaderine boyun eğiyor. Şili de devlet başkanı maden ocaklarından çıkartılan her işçi ile tek tek kucaklaşıyor. Büyük bir kalabalık duyarlılık gösteriyor. İşçilerin çıkarılacağı anı aileleri ile birlikte büyük bir dayanışma içerisinde Şili devlet başkanı da bekliyor. İşçiler çıkartılıyor, Şili de bayram yapılıyor. Benim ülkemde her maden ocağı faciasında ülkem yasa boğuluyor. Tüm dünya işçilerinin kardeşliğini kutluyorum. Şili de maden ocaklarından sağ olarak kurtarılan kardeşlerim adına seviniyor, benim ülkemde kaderlerine terk edilen maden ocaklarında çalışan işçiler adına da üzülüyorum.
