Edebiyat, güzel bir uğraştır, meraktır.
Edebiyatı seven insan önce edepli olmayı öğrenmeli. Sonra da yazmayı. Yazmak zor iştir. Kolay bir iş gibi gelebilir, çok bildiğini zanneden insanlara?
Hele de bir gazetede yazmak? Düşünmeyi gerektirir. Eleştirilerinizi yapacaksınız elbette. Ancak empati yapmasını da bileceksiniz.
Hepsinden de öte taşacak kadar dolmalısınız. Okuyup öğrenmelisiniz,savunacağınızı ya da karşı olduklarınızı.
Elbette bir tarafınız, savunduğunuz bir düşünceniz vardır. Bundan doğal ne olabilir?
Her hangi bir gazetenin köşesinde yazmak, hiç kimseye aklına geline yazmak, yazarak bir başkasına hakaret etmeyi ?hak? olarak vermez.
İdeolojik olarak bir grubu ya da bir kimseyi hedef alarak hakaret etme hakkını hiç vermez. Güçlülere yakınlık göstergesi ile karşı düşüncelere iftira ve hakaret etme hakkını asla vermez.
2 Şubat?ta Osmaniye?de bir yerel gazetede, bir köşe yazarı, benim burada ifade edemeyeceğim şekilde solcuları hedef alarak hakaretler yağdırmış.
Sonra yazıyı bende okudum. İyi bir okuyucu olduğumu düşünüyorum. Okuduğumu da anlarım.
Önce üzüldüm, o köşe yazarı kardeşimizin Diyanet İşlerinde ?imam? lıktan emekli olduğunu öğrendiğimde? O üslubu eski bir din görevlisine yakıştıramıyorum.
2 Şubat?ta yayınlanan söz konusunu yazarın köşe yazısından rahatsız olan CHP?liler, Osmaniye İl Başkanında bulunduğu bir grupla birlikte Cumhuriyet Savcılığına giderler? Yasalar çerçevesinde yasal haklarına arayacaklarını bildirirler. Cumhuriyet Savcılığına müracaat ederler. Bir çok dava dilekçesi verirler.
Bu işin yasal boyutu.
CHP?liler kanunlara saygılıdır. Hukukun üstünlüğünü ilke edinmişlerdir.
Bende tarafsız değilim CHP?nin sade bir üyesi olarak elbette rahatsız oldum. Ama o köşe yazarı emekli imam kardeşime asla hakaret etmeyeceğim. Çünkü bizler CHP terbiyesi ile yetişmiş insanlar olarak, her hangi bir insana ya da gruba bir gazetenin köşesinden hakaret etmeyi gayr-i ahlaki sayarız.
CHP?lilere, solculara kendi köşesinden her türlü hakareti ?caiz? gören anlayışa inanların, hanımlarını kardeşimiz olarak görür, kızlarını da, kızlarımız olarak görürüz .
Bizler gibi düşünmeyen insanlara karşı da sorumluluklarımızın olduğunu biliyoruz. Hiç kimseyi ahlaki olarak yargılamak, sorgulamak hakkına da sahip değiliz. Bu bilinç ve inançla; gençlerimizin hiçbir ideolojinin ve inancın baskısı altında, farklı düşünenleri yargılamayacakları, ötelemeyecekleri bir dünya hedefimiz olmalıdır.
Zenginliğimiz hoşgörümüz olmalıdır.
Yine de yaşasın özgürlük!
