Bu yazıyı yazmadan önce, güzel şeyler yazmak istedim. Hükümetinde yaptığı iyi şeyleri hatırlamaya çalıştım, çok düşündüm. Asla olumsuz yönden ( Bardağın boş tarafından) bakmak istemedim.
On bir yıllık AKP iktidarında, darbe ile yattık darbe ile kalktık. Bizlere, herkesi her kurumu darbelerin bir parçası olarak gösterdiler.
Önce askerimizi itibarsızlaştırıp halkın gözünden düşmesini gerçekleştirmeye çalıştılar.. Tahminlerin de üzerinde başarılı oldular. Askeri kurumların amblemleriyle oynadılar. Milli bayramlarımızı bayram tadında kutlayamaz olduk. Kurucumuz M. Kemal ATATÜRK?ün adını anmak istemeyen yöneticilerimiz, siyasetçilerimiz bu ülkenin yönetiminde meşru yöntemlerle söz sahibi olmaya başladılar. ( Bu da demokrasimizin zenginliği olsa gerek )
Hepsinden de acısı, öğretmenlerimiz siyasi iktidarın istediği gibi tektip olabilmek için yalakalık yapar duruma getirildiler. Devlet memurlarını farklı yöntemlerle AKP? lileştirdiler.
AKP ile birlikte taşeronlaşma, KİT?leri yok pahasına satarak özelleştirme had safhaya çıktı. Sonradan olma yeni kaynak zenginler yaratıldı. Devletin bir çok kurumunda taşeron işçileri çalıştırılmaya başladı. Kendileri lüks içerisinde yaşarken, hakkını aramayan, şükürcü bir toplum yaratıldı.
İnsanlarımız, inancını Allah?a yakınlaşmak için yaşarken, iktidarda bulunan siyasetçilerimiz dini iktidara yaklaştıran bir araç olarak görmeye başladılar.
Kendilerinden olmayan herkesi, her kurumun yetkilisini darbeci ve ihanet eden olarak suçladılar. Toplumu ayrıştırdılar.
Milli Eğitim sistemimizi yaz- boz tahtasına çevirdiler. Kısacası devletimizin tüm kurumlarını, siyasi kontrol altına alınacak şekilde düzenlediler. ? Gerekirse papaz elbisesi giyerim? diyen bir başbakana, nasıl alışılır.? Her ne kadar alışmak istesem de, ben bu başbakana alışamadım?