Merhaba kıymetli okurlar,
Bölgemizde çıkan orman yangını ve 500 hektar ormanlık alanın kül olması hemen hepimizi derinden üzdü.
Hemen her gün, yangın bölgesini gezdik ve yangın koordinasyon merkezini ziyaret ederek, neler yapıla bilir, bizim nasıl katkımız olur diye irtibat halinde olduk.
Bu yangını söndürmek için Türkiye’nin dört bir yanından gelen kahraman ormancılarımızı ve itfaiyecilerimizi candan kutluyorum. Gerçekten canla başla mücadele ettiler. Takdire şayan bir çalışma örneği sergilediler. Zaman zaman eleştirilere de maruz kalan Kızılay’da bu yangında çok iyi bir sınav verdi. Kızılay Osmaniye Şube Başkanı Mehmet Meke ve Kadirli Şube Başkanı Zafer Biçer beyi yürekten kutluyorum. Öte yandan eline 5 litrelik su şişelerini alarak yanan büyük çamlara su döken tüm vatandaşlarımıza teşekkür ediyorum.
Bu yangında asıl ilgimi çeken belli bir bölgesi yanan ve bir tarafı da söndürülmüş kocam çamların “benden ne istediniz de beni yaktınız?” der gibi adeta ağlaması ciğerimizi dağladı.
Hakikaten ağzı-dili olmayan, konuşamayan, kimseye zararı olmayan ciğerlerimizden kim ne istedi?
Orman yakmak en kolay iştir. Ancak vebali çok ağırdır. İnsanlığını yitirmiş, kanı bozuk kişilerin yapacağı en basit iş orman yakmaktır.
Türkiye’ye bu kadar büyük kabusu yaşattınız elinize ne geçti? Yaktığınız sadece orman değil, ciğerlerimiz, ülkemizin geleceğidir. Dilerim o gördüğüm tam ortası köz gibi yanan ve ağlayan çamlar gibi sizinde bir tarafınız yanar ve bağıra bağıra geberirisiniz. Yazıklar olsun..